فرایندهای اکسیداسیون پیشرفته
در ابتدا فرایندهای اکسیداسیون پیشرفته (AOPs) برای اولین بار در دهه ۱۹۸۰ برای عملیات تصفیه آب قابل شرب پیشنهاد شدند.
بدین ترتیب که فرآیند اکسیداسیون شامل تولید گروههای هیدروکسیل، رادیکالهای (OH) به اندازه کافی برای تاثیر برتصفیه آب مناسب هستند.
بعد از آن ، مفهوم AOP به اکسیداتیو با پروسههای با رادیکالهای سولفات(SO۴) گسترش یافت. انواع مختلفی از آلایندههای معمولی نظیر کلر و اوزون که دارای نقش دوگانه آلودگی زدایی و ضد عفونی کننده هستند، عمدتاً برای تخریب آلایندههای آلی یا غیر آلی در آب و فاضلاب استفاده میشوند.
اگرچه غیرفعال سازی مقیاس عوامل بیماری زا مورد مطالعه قرارگرفتهاست، ولی به ندرت برای ضد عفونی کردن به کار گرفته میشوند زیرا اینرادیکالها بیش از حد کوتاه هستند (به اندازه میکروثانیه).
هنگامی که AOPs برای تصفیه فاضلاب اعمال میشوند، این رادیکالها به عنوان یک عامل xidizing قدرتمند انتظار میرود که آلایندهها به اندازه کافی آلودگی آب آلودهشوند و آنها را به محصولات کمتر و حتی غیر سمی تبدیل کنند. در نتیجه یک راهحلنهایی برای تصفیه فاضلاب فراهم میکنند.
هیدروکسیل AOP مبتنی بر رادیکال
AOP های مبتنی بر اوزون
AOP های مبتنی بر UV
اکسیداسیون پیشرفته
AOP مبتنی بر رادیکال سولفات
مکانیسم چندگانه در طول AOP ها برای تصفیه فاضلاب
AOP برای تصفیه شیرابه پساب فاضلاب با قدرت بالا
AOP ها برای کاهش مسائل آلی اشعه uv در شیلات دفن پساب
AOP ها برای تصفیه آلودگی های پساب در فاضلاب ثانویه درمان زیستی